Gece… Herkes için farklı bir anlam taşıyor. Bazılarının günü noktalandırdığı, bazılarının ise zihninin hiç olmadığı kadar yoğunlaştığı saatler. Gece olduğunda, radyoyu açıp pencereden bakıyorsan, ve radyoda da Sezen Aksu çalıyorsa... bir şeyler yoluna girmiş demektir.
Ama gerçekten öyle mi? İçinden bir şüphe yükselir. Her şey bu kadar yolunda gidiyorsa, sırada ne var? Zihin, huzuru bile sorgulamaya başlar çünkü alışkanlık dediğin sadece kötü anlarda değil, iyi zamanlarda da devreye girer.
Belki de hayatın en zor anları, gerçekten mutlu hissetmeye başladığın zamanlar olur. Çünkü o mutluluğu nasıl taşıyacağını bilemezsin.
Sessizliğin İçinde Kendi Sorgun
Gece ilerledikçe, kendi içine döner insan. Yalnızlık bazen bir tercih, bazen zorunluluktur.
Ansızın telefon çalar. Açıp açmamak konusunda ikilem içinde kalırsın. Neden telefonu açıp bu anın tadını kaçırasın ki?
Çünkü gerçek şu: Mutluluk bazen kırılgan bir şeydir ve bir anda gelen bir ses, o büyüyü bozabilir. Peki ya açarsan? Yeni bir hikâye mi başlar, yoksa eski bir yarayı mı deşersin?
O yüzden en güvenli olanı seçersin. Telefonu açmazsın. Sessizliği bozmamaya karar verirsin.
Kitap ve Yarım Kalan Sayfalar
Geceye devam etmek için eline kitabını alırsın. Günlerdir bitiremediğin sayfaları solmuş, neredeyse on sayfada bir yaprak kıvrılmış.
"Bu gece bitireceğim." diye söylersin kendine.
Ama yine olmaz. 5-10 sayfa okursun, sonra kaldığın yerin kenarını kıvırıp kitabı balkonun pervazına bırakırsın. Çünkü bir şey seni kitaba tam olarak odaklanmaktan alıkoyar.
Zihnin başka yerlerde dolaşıyordur. Gerçekten ne düşündüğünü bile bilmezsin.
Geçmişin Sesi
Gece ilerledikçe, bir şey fark edersin. Aklına takılan her şey geçmişle ilgili.
Belki tamamlanmamış sohbetler, belki söylenmemiş cümleler. Bir insan, gerçekten ne kadar geçmişinde yaşayabilir? Her şey olup bitmiş olsa da, zihninde sonsuz döngülerle tekrar tekrar oynayan anılar nasıl durdurulur?
"Neden?" diye sorgularsın.
Ama cevap bulamazsın.
Sabaha Bağlanan Gece
Zaman akar. Belki bir çay daha koyarsın. Belki bir sigara yakarsın. Belki sadece cama yaslanıp dışarıyı izlersin.
Ama fark edersin ki, gece sabaha bağlanıyor.
Radyoda hala Sezen Aksu çalıyordur.
Ve sen hala aynı noktadasın.
Ama bir şey değişmiştir. Gece, seni kendinle yüzleştirmiştir.
Gece Seni Dinlendirir mi, Yorabilir mi?
Bazı geceler, ruhunu dinlendirir. Bazı geceler, zihnini tüketir. Ama her gece, kendini biraz daha keşfetmene yardımcı olur.
Sen ne yapıyorsun, bu gecelerde? Geçmişten sıyrılabiliyor musun, yoksa her şeyin gölgesinde kendini unutuyor musun?
Belki de gerçekten yeni bir sayfa açmalısın. Balkona bıraktığın kitabın sayfasını açıp okumaya devam etmek gibi.
Çünkü bazı hikâyeler, tamamlanmadıkça hep zihinde kalır.
